EKOSYSTEMY
Ekosystem to układ utworzony przez wszystkie organizmy zasiedlające dany obszar i tworzące zespół biotyczny (ożywiony) wraz z ich środowiskiem abiotycznym (nieożywionym), którego wszystkie elementy pozostają we współzależności i wzajemnie na siebie oddziałują. Ekosystem jest samowystarczalny i otwarty, w którym migrują zwierzęta, pojawiają się i zanikają rośliny. Wynikiem tego jest homeostaza (równowaga) ekosystemu.(za K. Grajewski, Z. T. Mendaluk, „Leksykon ekologiczny”, Zielona Góra – Nowa Sól 2000r.)
Są ekosystemy, w których równowaga ta jest niezwykle delikatna i narażona na wszelkie zaburzenia. W odniesieniu do przyrody Ziemi Lubańskiej prezentujemy kilka takich szczególnych ekosystemów:
ŁĄKI
Łąki kserotermiczne (ciepłolubne): ciepłolubne murawy i zarośla występujące na bezleśnych pagórkach i zboczach wzgórz powulkanicznych uległy tak silnej zmianie wywołanej przez wydobywanie bazaltu, że pozostały ich niewielkie fragmenty tylko na nielicznych ocalałych stokach bazaltowych. Zespoły kserotermiczne są w tej chwili najbardziej narażone na zniszczenie na całym Dolnym Śląsku.
Łąki podmokłe i wilgotne: niewielkie fragmenty zachowanych turzycowisk z klasy Scheuzerio-Caricetea i Phragmitetea oraz najwilgotniejszych postaci łąk ze związku Calthion zachowały się również w niewielkiej ilości siedlisk.
Kierunki ochronne: Należy zaprzestać działań człowieka na ocalałych fragmentach omawianych łąk, czyli robót wydobywczych w środowiskach kserotermicznych i nasadzeń drzew w podmokłych i wilgotnych.
FORMACJE LEŚNE
Grądy (wielogatunkowe lasy liściaste rosnące na glebach brunatnych): zachowały się niewielkie fragmenty grądów na bazaltowych wzgórzach. Ze względu na żyzne siedliska grądy zostały w większości zamienione w pola uprawne a niekiedy na świeże łąki lub pastwiska.
Łęgi (formacje leśne zajmujące obniżenia dolin rzecznych): zachowały się niewielkie fragmenty łęgów olchowych, miejscami podtapiane i przechodzące w olsy.
Kierunki ochronne: należy objąć najcenniejsze grądy i łęgi ochroną prawną w formie użytków ekologicznych, gdyż są one doskonałymi ostojami ptaków, których różnorodność może dochodzić nawet do 60 gatunków.
Ols: oles (typ bagienny lasów liściastych i zarośli, występuje na torfowiskach niskich, czasami z tendencją do przechodzenia w torfowiska przejściowe). Zbiorowiska leśne olsów tworzy głównie olsza czarna i nazywane są olszyną bagienną, czasami z domieszką świerka i brzozy omszonej. Zbiorowiska zaroślowe tworzy wierzba szara i pięciopręcikowa oraz kruszyna. Występują one na silnie podmokłych torfowiskach niskich, zalanych przez większość okresu wegetacyjnego. Kiedy olszyna bagienna jest zalana wodą prawie przez cały rok, wtedy olsze, które odnawiają się w takich warunkach wegetatywnie, tworzą wyniesienia (cokoły), na których porasta roślinność leśna a w stojącej wodzie między obniżeniami rozwija się roślinność bagienna, szuwarowa. Leśnym olsem jest Mały Oles lubański.
CZOPY WULKANICZNE I KAMIENIOŁOMY
Do takich ekosystemów z pewnością należą:
- Harcerska Góra,
- Kamieniołom Nowy Uniegoszcz,
- Kamieniołom w Olszynie Górnej,
- Kamieniołom w Wesołówce,
- Wzgórze Czubatka,
- Wzgórze Srebrnik,
- Wzgórza Czapla,
- Stożek Perkuna,
- Stożek Światowida,
- Kamieniołom Leśna,
- Kamieniołom Smolnik,
- W Wielkim Lesie Lubańskim: Góra Liściasta,
- Łomy: „Kamień” i „Łomna”.